Nuk “më pëlqente” vetja se isha nga fshati. Tani falenderoj zotin. Dikur jetoja gjithë kohën në fshat. Shikoja kushurinjtë nga qyteti bënin jetë krejtësishtë ndryshe,hanin ndryshe, verën e kalonin ndryshe,jetonin bukur “sipas meje” e ndërsa ne fëmijët e fshatit rriteshim me natyrën, ruanim bagëtitë, e shkonim në shkollë.
Kaq kishim. Ndërkohë që “ata” planifikonin një vit para pushimet, “ne” e kishim destinacionin.Por, ndërkohë që ata rriteshin bashkë me pluhurin, ne rriteshim me “ajër”.Ne ushqeheshim shëndetshëm, dhe jetonim mirë. Por për dreq nuk e kuptoja.Fëmijëri shumë e bukur, harmoni, njerëz të mirë. Sa shumë ëndrra. Që duan pak kohë të realizohen.Çdo fshat mban histori mbi supe.Çdo stinë është e bukur dhe plot gjallëri.
Pata shansin të jetojë dhe në qytet. U mësova me qytetin , me njerëzit,me pluhurin dhe mbi te gjitha me diferencen vajzë fshati apo qyteti.Në fillim duket si botë ndryshe. Thua ne fshat nuk jetohet. Po nuk jetohet me stilin e qytetit, nuk je në botën e mundësive te mëdha, por je në botën e shëndetit, ajrit pastër, natyrës, bukurive qe ofron ajo.
Sikur të ndërlidheshin bashkë.Veprimtaria qytetit me bukuritë e fshatit. Po pastaj ku do mbetej e vecanta. Vallë do ndervepronin apo do shkatërronin njëri -tjetrin. Më mirë mos te provohet. Mund te jete deshtim.
Te ruajmë”privatësinë” e seicilit me qytetin e mundesive , pluhurit dhe me fshatin e shendetit dhe kufizimeve.Sa do të doja të jetoja ne fshat me mundësitë e qytetit, ne fshat ku dimri esht dimer vera eshte vere, e jo aty ku stinet puqen ne cdo kohë.

Nga Rajmonda Basha (Novosej)

#novosej #fshatishishtavec #villagelife #shishtavec #kukes #albania #novosej